دسته بندی ها: آزمون های زیست سازگاری
طبق تعریف در استاندارد جهانی ISO 10993 پارت ۱ ، زیست سازگاری یعنی «توانایی یک ماده یا وسیله پزشکی برای عملکرد با پاسخ میزبان مناسب در یک کاربرد خاص» . مبهم بودن این اصطلاح نشان دهنده ی پیشرفت مداوم بینش در مورد تعامل بیومتریال ها با بدن انسان و چگونگی تعیین میزان موفقیت بالینی تجهیزات پزشکی توسط این تعامل می باشد. زیست سازگاری را فقط می توان برای یک ماده خاص در رابطه با مجموعه ای از شرایط مشخص نشان داد، که شامل هدف استفاده از آن و بافت هایی است که با آن در تماس است. استاندارد ISO 10993 (ارزیابی بیولوژیکی تجهیزات پزشکی) توسط اکثر نهادهای نظارتی از جمله FDA و CE به عنوان استانداردی برای انتخاب تست های بیولوژیکی لازم برای ارزیابی ایمنی یک دستگاه پزشکی به رسمیت شناخته شده است. تولیدکنندگان باید بسته به نحوه استفاده از ماده یا دستگاه پزشکی تعیین کنند که کدام آزمون زیست سازگاری باید انجام شود. استاندارد ISO 10993-1 برای تسهیل تولیدکنندگان در تعیین تست های زیست سازگاری که باید انجام شوند، بر اساس منطقه تماس بین ماده یا دستگاه پزشکی و بیمار و همچنین مدت زمان تماس آن، آزمون هایی که باید انجام شوند را فهرست کرده است.